5 często zapomnianych obowiązków informacyjnych w niemieckich sklepach internetowych – poradnik dla sprzedawców

12.08.2024

Prowadzenie sklepu internetowego w Niemczech to wyzwanie nie tylko pod względem logistyki i marketingu, ale także zgodności z lokalnymi przepisami prawnymi. Niemieckie prawo kładzie szczególny nacisk na ochronę konsumentów i przejrzystość transakcji. Wiele przepisów, które obowiązują w Niemczech, jest surowych i szczegółowych, a ich nieprzestrzeganie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. W tym artykule omówimy najważniejsze, ale często zapominane obowiązki informacyjne, które każdy sprzedawca internetowy działający na rynku niemieckim powinien spełnić.


1. Niemiecki wyjątek w kwestii klientów, którzy już dokonali zakupu: Jak działa § 7 ust. 3 UWG?

Ogólne Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych (RODO) wprowadziło w całej Unii Europejskiej surowe regulacje dotyczące przetwarzania danych osobowych, w tym także wysyłania wiadomości reklamowych. Zasadą jest, że przedsiębiorca musi uzyskać wyraźną zgodę osoby, której dane dotyczą, zanim rozpocznie wysyłkę jakiejkolwiek formy reklamy drogą elektroniczną. Niemieckie prawo, a dokładniej § 7 ust. 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (UWG), wprowadza jednak pewien wyjątek od tej reguły, pozwalając na wysyłanie reklam bez konieczności uzyskiwania zgody w przypadku istniejących klientów. Jest to szczególne uregulowanie, które nadal obowiązuje w Niemczech mimo zaostrzeń wprowadzonych przez RODO. W niniejszym artykule omówimy, na czym dokładnie polega ten wyjątek, jakie warunki muszą być spełnione, aby można było z niego skorzystać oraz jakie ograniczenia wiążą się z jego stosowaniem.


Reklama bezpośrednia – obowiązek informowania o prawie do sprzeciwu

Reklama bezpośrednia, znana w Niemczech jako „Direktwerbung”, umożliwia sprzedawcom wysyłanie wiadomości reklamowych bez uprzedniej wyraźnej zgody klienta. Jest to jednak dozwolone tylko pod pewnymi warunkami, które muszą być ściśle przestrzegane. Przede wszystkim, adres e-mail klienta musi zostać uzyskany w kontekście sprzedaży towaru lub usługi. Co więcej, reklama może dotyczyć wyłącznie podobnych produktów lub usług oferowanych przez tę samą firmę.

Ważnym elementem, który sprzedawcy często pomijają, jest obowiązek informowania klientów o ich prawie do sprzeciwu wobec takiej komunikacji. Przy zbieraniu adresu e-mail w procesie zakupowym, sprzedawca musi umieścić wyraźny komunikat informujący o możliwości zgłoszenia sprzeciwu. Należy również zaznaczyć, że klient może sprzeciwić się tej formie komunikacji w dowolnym momencie, a jedynym kosztem, jaki może ponieść, są standardowe koszty przesyłu informacji.

W Niemczech, przepisy dotyczące ochrony konsumentów i zwalczania nieuczciwej konkurencji są wyjątkowo restrykcyjne, zwłaszcza w kwestii reklamy elektronicznej. Zgodnie z ogólną zasadą, wysyłanie niezamówionej reklamy drogą elektroniczną, np. poprzez e-mail, jest dozwolone wyłącznie za wyraźną zgodą odbiorcy. Istnieje jednak jeden istotny wyjątek, który pozwala przedsiębiorcom na wysyłanie reklam do klientów bez uprzedniej zgody – jest to tzw. „niemiecki wyjątek” uregulowany w § 7 ust. 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (UWG).


Na czym polega § 7 ust. 3 UWG?

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorca może wysyłać reklamy drogą elektroniczną do swoich dotychczasowych klientów (tzw. Bestandskunden) bez konieczności uzyskiwania ich wyraźnej zgody, pod warunkiem spełnienia kilku ściśle określonych warunków.


Kluczowe warunki do spełnienia

Aby skorzystać z tego wyjątku, wszystkie poniższe warunki muszą być spełnione:

  1. Adres e-mail uzyskany w kontekście sprzedaży:
    Przedsiębiorca musi uzyskać adres e-mail klienta bezpośrednio w związku ze sprzedażą towaru lub usługi. Oznacza to, że klient musiał dokonać rzeczywistego zakupu, a adres e-mail został zebrany podczas tego procesu. Zbieranie adresów e-mail w innych celach, np. poprzez newsletter, który nie jest bezpośrednio związany z transakcją, nie spełnia tego wymogu.

  2. Reklama własnych, podobnych produktów:
    Reklama, którą przedsiębiorca chce wysłać, musi dotyczyć wyłącznie własnych produktów lub usług, które są podobne do tych, które klient już zakupił. „Podobne produkty” to te, które służą podobnym celom lub spełniają podobne potrzeby klientów. Przykładem może być reklama akcesoriów lub części zamiennych do produktu, który klient już kupił.

  3. Brak sprzeciwu ze strony klienta:
    Klient nie może wyrazić sprzeciwu wobec takiej formy komunikacji. Przedsiębiorca musi zapewnić klientowi możliwość łatwego wyrażenia sprzeciwu wobec otrzymywania dalszych wiadomości reklamowych. Jeśli klient zgłosi sprzeciw, wszelkie kolejne reklamy muszą zostać wstrzymane.

  4. Informowanie o prawie do sprzeciwu:
    Klient musi być jasno poinformowany o swoim prawie do sprzeciwu przy każdej okazji, gdy jego adres e-mail jest wykorzystywany do celów reklamowych. Przedsiębiorca ma obowiązek umieścić widoczny komunikat informujący o możliwości sprzeciwu bez dodatkowych kosztów (poza standardowymi kosztami transmisji danych).


Ograniczenia

Należy podkreślić, że wyjątek ten dotyczy tylko sytuacji, gdy wszystkie wymienione warunki są spełnione łącznie. Jeżeli którykolwiek z tych warunków nie zostanie spełniony, przedsiębiorca musi uzyskać wyraźną zgodę klienta na wysyłanie reklam drogą elektroniczną.

Przykład zastosowania:

Jeśli klient kupił w sklepie internetowym laptopa, sprzedawca może wysłać mu reklamy dotyczące akcesoriów do tego laptopa, np. myszki czy torby, bez konieczności uzyskiwania dodatkowej zgody na takie wiadomości. Sprzedawca nie może jednak wysyłać reklam dotyczących zupełnie innych produktów, np. telefonów komórkowych, jeśli klient nie wyraził na to zgody.


Wyjątki od wyjątku

Warto również zwrócić uwagę na pewne sytuacje, w których wyjątek ten nie ma zastosowania. Przykładem może być sytuacja, gdy klient złożył zamówienie, ale następnie je anulował – w takim przypadku, zgodnie z orzecznictwem sądów niemieckich, przedsiębiorca nie może traktować tej osoby jako „dotychczasowego klienta” i nie może wysyłać jej reklam bez zgody.

Podsumowując, niemiecki wyjątek uregulowany w § 7 ust. 3 UWG jest korzystnym rozwiązaniem dla sprzedawców internetowych, umożliwiającym prowadzenie efektywnej komunikacji marketingowej bez konieczności każdorazowego uzyskiwania zgody klienta. Należy jednak pamiętać o ściśle określonych warunkach, które muszą być spełnione, aby z tego wyjątku skorzystać. Zrozumienie i prawidłowe wdrożenie tych przepisów może znacząco wpłynąć na skuteczność działań marketingowych, jednocześnie zapewniając zgodność z niemieckim prawem.


2. Przekazywanie adresu e-mail do firm kurierskich – zgoda klienta jest konieczna

Często sklepy internetowe, w celu poprawy jakości obsługi klienta, przekazują adresy e-mail do firm kurierskich, które następnie informują klientów o statusie ich przesyłek. W Niemczech taka praktyka nie jest automatycznie dozwolona i wymaga uzyskania wyraźnej zgody klienta.

Zgodnie z przepisami RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każda operacja przetwarzania danych, która nie jest niezbędna do realizacji umowy, wymaga aktywnej zgody osoby, której dane dotyczą. Sprzedawcy muszą więc w procesie zamówienia udostępnić opcję wyrażenia zgody na przekazanie adresu e-mail firmie kurierskiej. Co istotne, zgoda ta musi być dobrowolna, a jej brak nie może wpływać na możliwość realizacji zamówienia.


3. Wyświetlanie podatku VAT i kosztów wysyłki – strona produktu, koszyk oraz checkout

Kolejnym obowiązkiem, który jest często pomijany, jest wyraźne wyświetlanie wartości podatku VAT oraz konkretnych kosztów wysyłki na stronie produktu, w koszyku zakupowym oraz w checkoucie. Niemieckie przepisy wymagają, aby wszystkie dodatkowe koszty były jasno przedstawione klientowi przed finalizacją zamówienia.

W praktyce oznacza to, że w koszyku, obok ceny produktu, powinna znaleźć się informacja o tym, że cena zawiera podatek VAT („zawiera podatek VAT”), a także wyliczone koszty wysyłki. Jeśli sklep oferuje wysyłkę do różnych krajów, w koszyku powinna być możliwość wyboru kraju dostawy, co automatycznie dostosuje wyświetlane koszty wysyłki.

W przypadku, gdy koszty wysyłki są zmienne i zależne od różnych czynników, np. kraju dostawy lub wagi przesyłki, należy dodać informację „zawiera podatek VAT, dodatkowo koszty wysyłki” („inkl. MwSt. zzgl. Versandkosten”), gdzie słowo „koszty wysyłki” (Versandkosten) jest linkiem prowadzącym do podstrony zawierającej szczegółowy cennik oraz zasady wysyłki. Dzięki temu klient będzie miał pełną świadomość wszystkich kosztów przed finalizacją zakupu, co jest wymagane przez niemieckie prawo.


4. Informowanie o terminie dostawy – kluczowy element transparentności

Jednym z obowiązków informacyjnych, który jest często ignorowany przez sprzedawców, jest informowanie klientów o przewidywanym terminie dostawy. Niemieckie prawo wymaga, aby klient był świadomy, kiedy może spodziewać się dostawy zamówionych produktów.

W opisie każdego produktu w sklepie internetowym powinien znajdować się przewidywany czas dostawy. Jeżeli sklep oferuje dostawy do różnych krajów, przy terminie dostawy należy umieścić odpowiednie adnotacje, np. „Czas dostawy: 3-5 dni roboczych”. W przypadku dostaw do innych krajów warto dodać informację o różnicach w czasie dostawy w zależności od kraju.


5. Prawo do odstąpienia od umowy i polityka zwrotów – obowiązek informacyjny

Każdy sklep internetowy działający na rynku niemieckim jest zobowiązany do jasnego określenia zasad dotyczących prawa do odstąpienia od umowy oraz polityki zwrotów. Zgodnie z niemieckim prawem konsument ma prawo do odstąpienia od umowy w ciągu 14 dni bez podania przyczyny.

Sprzedawcy muszą nie tylko poinformować klientów o tym prawie, ale także zapewnić, że procedura zwrotu towaru jest łatwo dostępna i jasno opisana. Informacje te powinny być umieszczone w regulaminie sklepu oraz widoczne na stronach produktów.


Podsumowanie

Przestrzeganie powyższych obowiązków informacyjnych jest kluczowe dla legalnego i efektywnego prowadzenia sklepu internetowego w Niemczech. Niewłaściwe lub niepełne spełnienie tych wymogów może prowadzić do sankcji prawnych oraz utraty zaufania klientów. Dla polskich przedsiębiorców działających na rynku niemieckim zrozumienie i implementacja tych przepisów jest niezbędna, aby uniknąć problemów prawnych i budować pozytywny wizerunek swojego biznesu.